Kerstgroet van de Blutch familie!

golven

Tijdens mijn studie aan de University of the Nations in Hawaii (ja er zijn vervelendere plaatsen om je studie te doen, ik weet het!) waren de weekenden een waar hoogtepunt. Zoveel verschillende stranden waar je uit kon kiezen. Elk met zijn eigen mogelijkheden. Zo had je magic sands, dit strand had elke keer een andere kleur. Zo was er soms wit zand, dan weer rood maar soms ook gitzwart. Leuk om te zien maar verder had dit strand weinig. Dan had je childrens beach. De naam zegt het al...kleine golven...maar wat je er wel kon doen was snorkelen. Geweldig mooi koraal en kleurige vissen. Zelfs een keer een tijdje mee gezwommen met een grote schildpad. Hapuna beach was een doorsnee strand. Echt zo'n strand voor gezinnen. Maar dan had je ook mile 88 beach! Voor wilde studenten de place to be. Geweldig grote golven. Op die golven kun je goed bodysurfen. De kunst is om bovenop zo'n grote golf te komen. Maar als je boven op zo'n grote golf bent is het geweldig. Je gebruikt je lichaam als surfplank en de kracht van die golf brengt je weer naar het strand. Fantastisch. Maar als je zo'n golf verkeerd neemt, en dat is mij een aantal keer overkomen, heb je het gevoel in een wasmachine te zitten! Je bent dan blij als je weer heelhuids uit het water komt en je badpak nog aan hebt!;
Laatst las ik een boek over rouwverwerking. Rouwverwerking komt in golven schreven ze. Daar kon ik wel wat mee. Het afgelopen jaar (nog twee maanden en dan is mijn vader alweer een jaar dood) zijn er heel wat van deze golven geweest. Ook hier is de kunst om boven op de golf te komen en je mee te laten voeren naar het strand. Ook als je deze golf verkeerd neemt overspoelt hij je helemaal en weet je even geen uitweg meer. December is zo'n metershoge golf met zijn sinterklaas, kerst en oud en nieuw. Voor alsnog zit ik boven op de golf en zie uit naar de tijd om weer eens rustig naar Childrens of Hapuna Beach te gaan, to sit back and relax!

foto van Childrens beach


foto van Hapuna beach


Foto van Magic Sands

bloggen, ja!, maar welke?

Al dagen heb ik drie blogjes in mijn hoofd. Omdat ik niet kan kiezen blog ik maar niet. Want om nou na een blog-stilte gelijk drie blogjes te plaatsen vind ik wat overdreven. Daarbij zou het misschien verkeerde verwachtingen scheppen...
De reden dat er zoveel verhaaltjes ontspruiten aan mijn brein heeft alles te maken met mijn huishouden. De afgelopen week veel gepoetst en gestreken, tijd dus om je gedachten te laten gaan...
Weet je wat? Jullie als lezers mogen kiezen welk blogje ik ga plaatsen:
1. Golven
2. Leiderschap
3. Anders...

terug naar de prehistorie

Moderne techniek...het is allemaal heel handig als het werkt, maar o wee als het niet werkt. Dan merk je pas hoe afhankelijk je ervan geworden bent. Gisteren bijvoorbeeld kon ik niet op internet. En dus ook niet bij mijn email. Niet handig als je net bedacht hebt eens stevig aan het werk te gaan. Vanmorgen bleek dat mijn sim-kaart stuk is. Kan niet mobiel bellen of gebeld worden. Maar erger nog!!!! Mijn hele sociale leven staat op die sim-kaart. Alles weg!!!! Eigenlijk kan ik het niet uitstaan dat ik zo afhankelijk geworden ben van die moderne snufjes. Ik stel voor: terug naar de prehistorie. Alles kerven in steen (gaat niet kapot,raak je niet kwijt en brand niet)en met z'n allen jagen op mammoeten. Goed voor de teamspirit!