17 mei

Vandaag zou mijn vader 75 jaar geworden zijn...
Drie kwartjes zou hij zeggen; mijn kinderen zouden dat niet gesnapt hebben want die zijn van het euro tijdperk.
Vanmorgen werd ik al wakker met een steen op mijn maag.
Een aantal weken geleden had ik die dagelijks, dus het voelde nog heel bekend.
Vanmiddag zijn we met mijn moeder en met mijn broers en hun gezinnen naar het graf geweest. Het ligt er keurig bij. Het was fijn om daar met z'n allen mijn vader te gedenken. We zijn dankbaar voor alle fijne jaren met hem.
En na een hele ochtend en halve middag regen brak juist op dat moment het zonnetje door. Het leek wel of hij wilde zeggen: 'het is goed zo'. En heel diep in mijn hart weet ik dat ook wel. Maar, toch... ik mis hem nog zo erg!