jongeren

Gisteravond hing ik, zoals het een hang-40-er betaamt voor de buis. Dat is hier nogal zeldzaam, maar na een dag tegen de wind in ploeteren wilde ik gewoon ff niets. Gewoon hangen en zappen. Ineens zag ik een programma over hangjongeren voorbij komen. Filmpjes gemaakt door hangjongeren zelf waar ze de hangplekken lieten zien en vertelde wat er nou zo bijzonder aan die plekjes was. Ze lieten ook de plekjes zien waar ze hingen, maar nu door allerlei verordeningen niet meer mogen hangen. Borden met allerlei regels en camera's die toezicht houden. Weet je zei een van die gasten waarom vragen ze ons niet gewoon wat we doen als we hangen. Waarom grijpen mensen direct de telefoon en bellen 112. Kijk de kranten staan vol met allerlei rottigheid en meestal hebben de jongeren het gedaan. Weet je wij hebben een negatief label dus wordt er gelijk 112 gebeld en moeten wij oprotten........ Het greep me enorm aan. Deze jongeren willen best praten maar krijgen gewoon de kans niet. Als jullie er dan toch vanuit gaan dat wij rottigheid gaan uithalen, nou dan doen we dat toch gewoon. Het zou denk ik echt een verschil maken als we eens open zouden staan voor een goed gesprek met deze jongeren. En dan ook echt luisteren en niet direct met allerlei oplossingen komen die voor ons zo handig zijn. Eigenlijk wil ik vragen: "Mogen de jongeren een beetje ruimte en dan vooral in ons hart?"