Sprakeloos

Wie aan mij denkt ziet nu niet direct iemand die om gespreksstof verlegen zit... Bij mij denk je eerder aan spraakwaterval en kletskous (kletsmajoor). Maar gisteren is het toch echt een keer gebeurd. Ik was sprakeloos! Ik wist compleet niets te zeggen......
Om 21.15 ging hier de deurbel en Blutch en kids( nee die lagen nog niet op bed........we waren wat verlaat laten we maar zeggen...) togen naar de deur om vervolgens terug te komen om mij te vertellen dat het voor mij was. Niets vermoedend liep ik naar de voordeur om daar Malie-P en pleegkind aan te treffen met een enorme tas met een kerstman erop. Voor jou riepen ze! Huh, voor mij? Ja, jouw kerstpakket......De verrassing was bijna in het water gevallen. We waren ze namelijk in het dorp tegen gekomen. En Malie-P gedroeg zich verdacht........Blutch en ik hadden het er in de auto nog over gehad: "wat voeren die twee in hun schild?"
Nu werd het dus duidelijk.......een kerstpakket voor mij!
Alleen al het idee dat twee mensen er samen een avond voor uit trekken om voor mij dingetjes te zoeken, raakt me, ontroert me! Tsja dan ben ik toch echt even sprakeloos.
Dan moet ik ook weer denken aan een tante van mij......Die zei altijd: "Als je het leuk vindt om te geven moet je ook kunnen ontvangen. Het moet in balans zijn."
Alhoewel ik inmiddels geleerd heb om ook te genieten van ontvangen maakt het me altijd nog sprakeloos!


PS: Mocht je zin hebben in een spelletje over geloofsvragen dan kun je bij ons een avondje boeken, want sinds gisteravond heb ik daar een leuk spel voor!