ochtendhumeur

Laatst had ik het er nog over met iemand...In huize blutch heerst s'morgens volkomen stilte. Alleen het hoog nodige wordt gezegd. Heerlijk! Rustig wakker worden, zonder ook maar ergens over na te hoeven denken.
Dat was een aantal jaren geleden, toen de kids nog wat kleiner waren, wel anders. Er werd dagelijks misbruik van gemaakt dat mijn hersens tijd nodig hebben om op te starten. Zo kon Blutch-dochter, net wakker, vragen om een zak snoep. Daar zei ik dan gewoon ja op omdat ik nergens over na kan denken als ik net wakker ben. Vervolgens kreeg ze na een half uur op haar kop omdat ze voor het brood eten een zak snoep kort-jan maakte.
Maar tegenwoordig heerst er rust...behalve vanmorgen...toen herinnerde Blutch-dochter zich ineens weer die goede tijden van weleer...Het doorlopende gekwetter irriteerde mij al snel, toen ik vervolgens haar tas in de gang wilde klaar zetten vond ik die nogal zwaar... Toen ik hem opende zag ik dat ze ongeveer al haar speelgoed had ingepakt. Bij navraag bleek dat ik voor alles toestemming gegeven had!
Tsja en draai dat dan maar eens terug!

onderonsje

Toen ik de winkel uit liep zag ik hem! Een stokoud mannetje in een scootmobiel. Het leek erop dat de batterijen van het ding opgeladen moesten worden, zo traag liep het karretje. In mijn haast probeerde ik in te halen, tot opeens de scootmobiel vooruit schoot. De man keek me triomfantelijk aan en ging weer verder in een slakkengang. Toen ik weer naast hem liep keek hij me ondeugend aan en gaf weer gas! AHA! Hij wil dus een wedstrijdje doen! Samen scheurden we (hij met zijn karretje en ik met de benenwagen) over de stadspoort. Bij de Bruna hebben we samen hard gelachen en zonder een woord te wisselen ging hij de Bruna in en ik naar huis. Hmmm misschien heb ik toch ook wel wat met bejaarden... zolang ze maar wel in zijn voor een wedstrijdje!

update

Hoe trek je veel bezoekers op je blog? Je laat op zondag tijdens de dienst afkondigen dat je met je zoon in het ziekenhuis zit. Als de dienstdoende ouderling zich dan ook nog vergist en zegt dat je zoon voor een tweede keer is gevallen heb je veel bezoekers op je blog en de hele dag telefoon. Gezellig!
Maar nu dan de update! Blutch-zoon is dus niet voor een tweede keer gevallen. De reden dat we weer in het ziekenhuis zaten was dat de wond aan zijn oor was gaan ontsteken. Omdat het kraakbeen ook kapot was, zijn ze erg bang voor een infectie daarvan. Vandaar ons tweede bezoekje aan de spoed eisende hulp.
Inmiddels heeft het oor van Blutch-zoon weer de normale vorm aangenomen en zijn de hechtingen (ter voorkoming van verdere infectie) eruit gehaald.
Het vraagt allemaal wel veel geduld. We zitten uren in het ziekenhuis. Zondag op de spoed eisende hulp en maandag weer voor de controle bij de chirurg. Het spreekuur liep zo'n 2 uur uit! Gelukkig had ik voor Blutch-zoon de nintendo meegenomen en voor mijzelf een goed boek.
Morgen mogen we weer voor controle... nu maar hopen dat het de laatste keer is.
Het bed van Blutch-zoon is een vesting geworden! Daar valt hij nooit meer uit, neem dat maar van mij aan!